how to tell the story of overpopulation

Kunst is een fantastische manier om verhalen te vertellen. Maar hoe doe je dat?

Je kunt een kunstobject heel expliciet maken. Dan is het verhaal direct voor iedereen duidelijk, maar blijft er ook weinig verrassends over. Een beetje als een thriller, waarvan je na het eerste hoofdstuk al weet wie de moord gepleegd heeft. Simpelweg omdat de schrijver te veel informatie weggegeven heeft. Het verhaal is te gemakkelijk, heeft niets met je fantasie gedaan en je blijft achter met een onbevredigend gevoel.

Je kunt een kunstobject ook zo maken dat het juist heel erg weinig van het verhaal weggeeft. Dat geeft je publiek de ruimte voor eigen interpretatie. Maar komt je verhaal dan wel over? Of is het gewoon te onduidelijk en voelen mensen er daardoor juist niets bij? Een beetje als een thriller waarvan op het einde de moordenaar ontmaskerd wordt, maar je geen idee hebt waarom hij het gedaan heeft. Simpelweg omdat de schrijver te weinig informatie weggegeven heeft. De kern van het verhaal is compleet aan je voorbijgegaan en je blijft achter met een onbevredigend gevoel.

Om met kunst een goed verhaal te vertellen, moet je dus ergens in het midden zitten. Maar hoeveel informatie is genoeg en hoeveel is te veel?

Deze expositie is een zoektocht naar die balans. Het te vertellen verhaal is Overpopulation, wat dat met onze wereld doet en de dilemma’s die dat met zich meebrengt.

In deze expositie is een aantal manieren verkend om dat verhaal te vertellen. Net als een bioloog geordend zijn biologische onderzoekssamples in een container verzamelt, zijn de werken in een vierkant grid gerangschikt. Ze vertellen allemaal het verhaal van Overpopulatie. Elk op een meer of minder expliciete manier. Welke spreekt de kijker het meest aan?

Expositie London,  4-5 september 2019